زندکی هست ولی شادی نیست

❤

از صدای گذر آب چنان میفهمم
تندتر از آب روان ، عمرگران میگذرد
زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست
آنقدر سیر بخند که ندانی غم چیست

بغض می کنی
“بَمی” می لرزد …
در سرزمین دلم

سراغ از من نمیگیری ، چه شد افتادم از چشمت ؟
منم فانوس لبخندت ، غرورت ، گریه ات ، خشمت
اسیرم ، خسته ام ، سیرم ، مرا دریاب می میرم

گذشت و گذشت !
تا بزرگ شدیم و دیدیم که بزرگی هیچ کس شبیه رویای کودکی اش نشد

دلتنگ که شدی
برای دو نفر چای بریز
سهم خودت را بنوش
و بگذار سهم من
به عادت همیشگی اش
از دهن بیفتد

نوشته هایم تکه هایی از وجود من است ،

بخوان تا پازل وجودم را بسازی ، نگاه من پر از حرفهای ناگفته است …

داستان عجیبی دارد دل …
گاهی آنقدر پر میشود که اضافه اش از گوشه چشم میچکد

زندگی دفتری از خاطره هاست
یک نفر در دل شب . //// . یک نفر در دل خاک
یک نفر همدم خوشبختی هاست
یک نفر همسفر سختی هاست
چشم تا باز کنیم٬عمرمان میگذرد ما همه همسفر رهگذریم! آنچه باقی ایست فقط خوبی هاست

تــرس از هیــچ چیــز نَدآرَمـــ
وقتــے یقیــن دآرم بیشتَــ ــر از مَــن
کســے دوستت نخوآهـ ـد دآشتـــ…
بیشتـر از مَــن کســے طاقتــ کم محلــے هآیتــ راندارَد…
بُـــــــــــــرو…!!!
تَرس برآے چــه؟؟
وقتـ ـے مــے دآنَــم یک روز تُفــــــــ مــے اندآزے
بـه روے تمآمــ آنهآیے کــ ـه بخآطرشآنــ من رآ
از دستــ دآدے…!!!

دیگر آن مجنون سابق نیستم

آن بیابان گرد عاشق نیستم

اینک از اهل نسیم و سایه ام

با تب صحرا موافق نیستم

با سلامی با خیالی دل خوشم

در تکاپوی حقایق نیستم

بس کنید اصرار را، بی فایده ست

من برای عشق لایق نیستم

چه خوب است
گاه گاهی دروغ بگویی به دلت !
و نگذاری که بداند
بی نهایت تنها ست …

گویند که هر چیز به هنگام بود خوش
ای عشق چه چیزی که خوشی همه هنگام

سخت است وقتی کسی را که دوستش داری رهایت کند ،

ولی از آن سختر این است که فکرش ، اسمش ، یادش ، رهایت نکند !

چقدر خوبه آدم یکیو انقدر دوست داشته باشه که حتی با شنیدن اسمشم آرامش پیدا کنه

دال
مثل درد
مثل داس
مثل داغ
مثل دل
دلی که دیگر دل نیست
دال است
خمیده و رنجور …